Όχι υποστήριξε ο Paul Kurgman
σε άρθρο του στο
Harvard Business Review το 1996. Σύμφωνα με τον Krugman η χώρα δεν είναι μια γιγάντια επιχείρηση και οι επιχειρηματίες δεν είναι αναγκαστικά καλοί οικονομολόγοι και ούτε το αντίστροφο. Πολλοί όμως πιστεύουν ότι κάποιος ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει μεγάλη προσωπική περιουσία (δες, για παράδειγμα,
Il Cavaliere) θα ξέρει πως να κάνει και μια ολόκληρη χώρα πιο πλούσια. Ο Krugman υποστηρίζει ότι οι επιχειρηματίες και managers είναι ίσως πιο έξυπνοι από τους οικονομολόγους αλλά ο τρόπος σκέψης τους είναι τελείως διαφορετικός και δεν τους επιτρέπει την κατανόηση των προβλημάτων μιας χώρας. Στη συνέχεια περιγράφει δυο παραδείγματα οικονομικών προβλημάτων τα οποία συνήθως δεν κατανοούν επιχειρηματίες: πρώτον, ότι δεν είναι αναγκαίο ότι η αύξηση των εξαγωγών θα μειώσει την ανεργία και, δεύτερον, ότι οι ξένες επενδύσεις διευρύνουν το εμπορικό έλλειμμα μιας χώρας. Μας λέει ακόμα ότι οι επιχειρηματίες δεν είναι καλοί στο να γενικεύουν την συνταγή επιτυχίας τους και ότι δεν αντιλαμβάνονται την τεράστια διαφορά στην περιπλοκότητα μεταξύ μιας χώρας και μιας επιχείρησης. Επίσης, δεν καταλαβαίνουν ότι αντίθετα με την επιχείρηση η οικονομία αναλύεται κυρίως ως ένα κλειστό σύστημα όπου η ανάδραση (freedback) λειτουργεί με συχνά διαφορετικό τρόπο.
Η πολιτική πραγματικότητα σύμφωνα με τον FT στο άρθρο
The rise of the MBA politicians φαίνεται να διαψεύδει τα λεγόμενα του Krugman. Αναφέρει ότι υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί σήμερα με σπουδές διοίκησης επιχειρήσεων οι οποίοι έχουν στην κατοχή τους
Master in Business Administration (MBA) από κορυφαία πανεπιστήμια. Μερικά χτυπητά παραδείγματα περιλαμβάνουν: Mr Paulson, Υπουργός Οικονομικών ΗΠΑ (Harvard Business School, HBS), George W Bush, (HBS), William Hague (MBA Insead), Jan Kees de Jager (MBA Nyenrode, Ολλανδός Υπουργός Οικονομικών), Wim Kok (MBA Nyenrode, Ολλανδός πρώην πρωθυπουργός), Jean-Louis Borloo (HEC Paris, Γάλλος Υπουργός Οικολογίας και Ενέργειας) και Valérie Pécresse (HEC Paris, Γάλλος Υπουργός Παιδείας).
Και εδώ όμως έχουμε, μεταξύ άλλων, τους: Αντώνη Σαμαρά (MBA HBS), Στέφανο Μάνο (MBA HBS), Πέτρο Δούκα (ΜΒΑ Columbia) και Νότη Μηταράκη (MBA Insead). Κλείνοντας, είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι στην Ελλάδα για αρκετές δεκαετίες μας απασχολεί το αντίστροφο ερώτημα: Πρέπει να διοικήσουμε τις επιχειρήσεις όπως το κράτος;
