Political magic has always been anti-economic

Ένας από τους δυο ιστορικούς λόγους διεθνώς (δες άρθρο του FT το 2010 και Ιστορική Αναδρομή της Παγκόσμιας Τράπεζας) που εκφώνησε ο Καθηγητής Ξενοφώντας Ζολώτας το 1959 σε άπταιστα "anglogreek" (παρά greeklish) απευθυνόμενος στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο ΔΝΤ. Όλες οι βασικές λέξεις που χρησιμοποίησε στα αγγλικά είχαν ελληνική ρίζα και με τον τρόπο αυτό προέταξε εύστοχα τον πολιτισμό της κατεστραμμένης τότε Ελλάδας απέναντι στην παγκόσμια τραπεζική ελίτ της εποχής. Ο λόγος του προκάλεσε τεράστια εντύπωση και επιρροή (αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο πρωτοσέλιδο των New York Times). Ήταν μια ηρωική εποχή όπου παρά τα τεράστια σε σχέση με σήμερα προβλήματα κάποιοι Έλληνες διανοούμενοι και δημόσιοι λειτουργοί δεν ήταν μόνο αποτελεσματικοί αλλά προκαλούσαν το θαυμασμό και άφηναν τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό.Το περιεχόμενο του λόγου είναι σε πολλά σημεία επίκαιρο, μπορείτε να το απολαύσετε ακόμα και αν δεν γνωρίζετε αγγλικά.

Kyrie,
It is Zeus' anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonize between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic, but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopsonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Numismatic symmetry should not hyper-antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didymus organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism on one or two themes, with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them. I apologize for having tyrannized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers.

Xenophon Zolotas, 

Governor of the Bank of Greece and Governor of the Fund for Greece, 

Washington, World Bank/IMF Annual Meeting, 2/10/1959