Σύμφωνα με το
VisualizingEconomics.com η αξία ενός σπιτιού στις ΗΠΑ αυξήθηκε από το 1890 έως το 2010 από $10.000 σε $350.000 σε
ονομαστικές τιμές αλλά σε πραγματικές (αποπληθωρισμένες) τιμές η αξία παρέμεινε σταθερή. Από την άποψη του επενδυτή σας ενδιαφέρει η πραγματική αξία, αλλά από την άποψη του πωλητή ή αγοραστή με χρηματοδότηση σας ενδιαφέρει η ονομαστική αξία ενός σπιτιού καθώς οι οφειλές στεγαστικών δανείων δεν προσαρμόζονται στον πληθωρισμό. Αποτελεί ενδιαφέρον ερώτημα τι θα απογίνουν στην Ελλάδα της διαβόητης
δημοσιονομικής (υπερ)προσαρμογής τα στεγαστικά δάνεια (για δανειστές και δανειζόμενους) των περίπου 80 δις ευρώ (ΤτΕ, 2010) που έχουν συμφωνηθεί σε υψηλές ονομαστικές αξίες σπιτιών. Ειδικότερα, αν κάποτε περάσουμε από τον
στασιμοπληθωρισμό στον επιθυμητό
αποπληθωρισμό, όπου μειώνονται αισθητά οι τιμές των ακινήτων, σε ένα περιβάλλον ύφεσης, ανεργίας, μείωσης παραοικονομίας (βασικό καύσιμο της ελληνικής αγοράς ακινήτων) και μείωσης προσφοράς χρήματος, έχουμε σκεφτεί τι θα απογίνει; Μήπως μέσω του φαινομένου των "αρνητικών ιδίων κεφαλαίων"
(negative equity) θα παντρέψουμε την κρίση δημοσίου χρέους με μια κρίση στην ιδιωτική αγορά ακινήτων με καταστροφικές συνέπειες για νοικοκοιριά και τράπεζες; Όποιος βρίζει το σπίτι του, πέφτει και τον πλακώνει.
