Είναι αυξανόμενα δημοφιλής αυτή η άποψη σήμερα στην Ελλάδα σε κύκλους πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων, τραπεζιτών και πολιτικών. Μήπως πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι διεθνώς η άποψη αυτή δεν είναι πλέον τόσο ορθόδοξη; Όπως αναφέρει πρόσφατη ανάρτηση στο Washington's Post, σημαντικός αριθμός από έγκριτους ανεξάρτητους ειδικούς (Joseph Stiglitz, Ed Prescott , Alan Greenspan, Paul Volcker, Robert Reich, R. Glenn Hubbard, Simon Johnson, Thomas Hoenig, Richard Fisher, Thomas Bullard, Neal S. Wolin, President of the Independent Community Bankers of America, Congressional panel overseeing the bailout, Sheila Bair, Mervyn King, Anna Schwartz, William K. Black, Nouriel Roubini, James Galbraith, Marc Faber, Luigi Zingales,Thomas F. Cooley, Dean Baker , Arnold Kling, Philip Augar, John McFall, Chris Whalen) πιστεύει ότι δεν θα ξεφύγουμε από την κρίση αν δεν διασπάσουμε τις γιγάντιες τράπεζες. Οι λόγοι είναι πολλοί σύμφωνα με απόψεις που ασπάζεται το άρθρο. Οι γιγάντιες τράπεζες, σε αντίθεση με τις μικρότερες, παρά το γεγονός ότι έλαβαν σημαντική υποστήριξη από τους φορολογούμενους αύξησαν μόνο τα bonus των στελεχών και όχι την χρηματοδότηση της οικονομίας. Ταυτόχρονα, λειτουργούν με υψηλά κόστη, δεν ευνοούν τον ανταγωνισμό και έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη μεγέθυνση της κρίσης κρατικού χρέους. Τέλος, όπως έχουν τονίσει μια σειρά από αναλυτές από τον Paul Krugman ως τον Simon Johnson, οι γιγάντιες τράπεζες επηρεάζουν περισσότερο από όσο θα έπρεπε τους πολιτικούς και τους φορείς επιτήρησης των αγορών. Τραπεζική δίαιτα λοιπόν και όχι υπερτροφία.
