Εδώ οι φθηνές μετοχές, πάρε-πάρε-πάρε!

Ένα ωραίο άρθρο στον Economist με τίτλο A special case -The demand for financial assets is not like the demand for iPods τονίζει τις διαφορές μεταξύ καταναλωτικών αγαθών και χρηματοοικονομικών αξιογράφων. Ceteris paribus, όταν η τιμή ενός αγαθού, όπως οι ντομάτες, ανεβαίνει τότε η ζήτηση πέφτει. Αυτό είναι γνωστό σε κάθε νοικοκυρά και πρωτοετή φοιτητή οικονομικών. Τα χρηματοοικονομικά αξιόγραφα όμως αγοράζονται για να συσσωρεύουν ή/και να αυξήσουν τον πλούτο και όχι για να ικανοποιήσουν κάποια (πρόσκαιρη) καταναλωτική ανάγκη. Έτσι, όταν οι τιμές των μετοχών, για παράδειγμα, αυξάνονται (μειώνονται) η ζήτηση αυξάνεται (μειώνεται) επίσης οδηγώντας κάποιες φορές και σε επώδυνα φαινόμενα φυσαλίδας (bubbles) μέσω των περίφημων μηχανισμών ανατροφοδότησης. Για την περίπτωση της Ελλάδας, είναι προφανές λοιπόν ότι δεν είναι καλή εποχή για να πουλάς ελληνικά ομόλογα, μετοχές εταιριών, κρατική περιουσία όταν οι τιμές είναι σε ελεύθερη πτώση. Οι φθηνές αγορές δεν είναι αναγκαστικά επιθυμητές.